Гэтая тэма можа лепш раскрыць тонкасці работ Макса Вебера, таму пра гэта больш падрабязна будзе ў эсэ.
Нараджэнне Макса Вебера прыходзіцца 21 красавіка 1864 г.. у маленькім гарадку — Ерфурут. Ён быў нямецкім сацыёлягам, філосафам і гісторыкам. Ён тварыў і канцы дзевятнаццатага — на пачатак дваццатага стагоддзя.
Ён належыць да самых уплывовых і адначасова яшчэ вельмі мала вядомых сацыёлагаў. У яго твор вельмі шмат прац на тэму навуковых даследаванняў. Макса Вебера — «Галілея сацыяльна-навуковага пазнання» або «буржуазным Марксам».
Макс Вэбер быў адукаваным чалавекам. Ён захапляўся творамі Герадота, лічыцца бацькам ўсёй навукі «гісторыя», Лівія, што пісаў гісторыка-філасофскія дыялогі і рытарычныя творы эпісталярнага формы да сына, Тацыта, дзякуючы якому ён пазней змог зразумець, што менавіта прыроду капіталізму, як асобны від ідэалогіі павінна быць даследавана. Гэтак жа з захапленнем ён ўчытваўся ў творы Зибеля, ранку, Томас Эдысан, Дройзена, працы якіх паўплывалі на яго далейшыя ідэі і пункту бачання свету.
Сам Вэбер нарадзіўся і жыў у час найбуйнейшага ўспышкі ідэі лібералізму. Як мы бачым, «этыка пратэстантызм» дапамагае ў раскрыцці думак, перадумоў, запазычалі стварэнне грамадскага ладу, які тады дамінаваў. Да творчасці Макса Вебера створана некалькі работ на тэму пратэстанцкіх этыкі, усе яго папярэднікі тлумачылі многія аспекты того палітычнага і грамадскага жыцця. Аднак, Макс Вэбер лепш даследаваў і апісаў культурна-духоўныя каштоўнасці новаеўрапейскіх капіталістычных адносін. Вядома ж сваімі даказамі Вэбер меў спрэчку з бачаннем Марксу ў эканамічных адносінах, у стварэнні новага свету і новых пакаленняў у гісторыі.
Так, Макс Вэбер лічыць Маркса выбітным навукоўцам, быў заснавальнікам ў вывучэнні капіталізму і тым хто ўбачыў у гэтым кірунку адзін з наймагутных фактараў прагрэсуючага развіцця ўраўноўваючы з эканамічна феадальным тыпам. З іншага боку, яго меркаванне цалкам утапічнай высновы Маркса што далежыць да капитализмацічнаму аналізу. Ад слоў Вебера: «пратэстанцкай этыкі я хацеў вам данесці, што нявыдадзеных марксісцкіх прынцыпаў гэта толькі эканамічныя адносіны ў грамадстве і вызначаюцца яны формамі грамадскай свядомасці».
Працы Макса Вебера менавіта праз падрабязны разгляд марксізму былі забароненыя ў Радьянському Саюзе. У багатых Вэбер абапіраецца на працы Бенджаміна Франкліна, якія з’яўляюцца прамым доказам спалучэнне паняцця «дух капіталізму» і яго практычнага выкарыстання. Важнае месца ў працах Макса Вебера займае даследаванне праблемы рацыяналізму. Яе вывучэнне — гэта сувязь з развіццём капіталізму, які не залежыць ад знешніх фактараў.
Ужо ў самым канцы свайго жыцця Вэбер пачаў даследаваць сацыялогію, таму пэўным яго лічаць бацькам-заснавальнікам навукі «сацыялогія». Прызнанне Максу Вэбэра прынесла менавіта Нямеччына, зрабіўшы і апублікаваўшы яго працы ўплыву ў капіталістычным ладзе. Пастаяннае дамінаванне юнкераў у Германіі і на праслойку аграрыяў, якія пражывалі на ўсходзе ад Эльбы. Аднак жа сапраўднай папулярнасці Вэбер атрымаў напісаўшы больш шырокае даследаванне што датычыцца да паходжанні самога капіталізму. Яго праца ад 1904 называлася «Пратэстанская этыка і дух капіталізму».
Крыніцай прыглушаць лічыўся «сусветнай аскетызм» — агульны доўг жыцця, абмежаванні ў задавальненні працы рэфармаванага хрысціянства з яго імператывам метадычнай работы. Як следства этыка ўзмоцненая грамадска — псіхалагічным ціскам на вернікаў людзей для таго, каб яны пагадзіліся імкнуцца да выратаванні, але не заслугоўваючы яго). Сам навуковец праводзіць мяжу з аднаго боку паміж гаспадарчай этыкай хрысціянства, а з другога боку паміж канфуцыянства, індуізмам і будызмам. Этыка трох рэлігій — гэта прыстасаванне да міру або этыка так званай «уцёкаў ад свету».
«Этыка пратэстантызму і дух капіталізму» — першая з многіх самых вядомых работ Макса Вебера па навуцы «Эканамічная этыка вядучых сусветных рэлігій». Мэтай мелася на ўвазе не прыняць, а менавіта паказаць выразнасць заходні, сучасны рацыяналізм. Аднак, агульная характарыстыка інструментальнай рацыянальнасці была ў грамадскай дзейнасці на Захадзе, які максімальна асвятляў дакладныя і канкрэтныя сродкі вызначэння найбольш эфектыўнымі, гэтая думка потым была зацверджана ў агульным ўжытку.
У працах Вебера было відаць, што капіталізм не з’яўляецца унікальным праявай дадзенага працэсу «рацыяналізацыі» гэта толькі адзін з спосабаў яго выразы. Для разумення гісторыі развіцця чалавецтва як такога, яго трэба разглядаць як адзін з складаных і узаемазвязаных працэсаў змяненняў у напрамку ад «традыцыйных» да «рацыянальных» фармацый ва ўсіх сферах грамадскага жыцця народаў.
Асабіста я лічу, што Макс Вэбер, як дасведчаны сацыяльны дзеяч, вывучаў парку Тацыта і Герадота, меў пэўнае меркаванне што да капіталізму як такога. Калі ж зазаирнуты глибще ў яго працы што да «пратэстанцкай этыкі і дух капіталізму» то можна ўбачыць, што Вэбер асвятляе самыя нязручныя для таго часу пытанне і ставіць іх «рубам», так, для паўнаты карціны Вэбер здымае ружовыя акуляры, і дае зразумець прастату свайго меркавання.
Марксізм жа ён разглядаў як першаснасць эканамічных адносін у станаўленні новага свету і пакаленняў. Такім чынам свае даследаванні Макс Вэбер падае з дапамогай асноў бюракратыі і рацыяналізацыі, дзе пачатак ідзе ад сацыялогіі да палітычнай эканоміі. Адразу можна заўважыць намаляваныя Вэберам больш агульныя змены ў зацікаўленасці сацыялогіі дадзеных у адказ на істотныя зрухі ў гісторыі разгляданага ў яго працах перыяду.
